پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

ولادیمیر پوتین در کنفرانس خبری سالانه خود در مسکو مدعی شده است که روسیه از طریق پایگاه حمیمیم چهار هزار نیروی نظامی ایران را از سوریه به تهران منتقل کرده و نیز ادعا کرده که «ایرانی‌ها قبلاً از ما می‌خواستند در انتقال واحدهای‌شان به سوریه به آن‌ها کمک کنیم و این‌بار خواستند آن‌ها را خارج کنیم.» ادعایی چالش‌برانگیز که با واکنش‌هایی در تهران مواجه شده است.در مقابل، چهره های مختلف در ایران در روزهای اخیر تحلیل ها و روایت های متفاوتی از موضوع «حضور نیروهای ایرانی در سوریه و خروج آنها» داشتند.بعنوان نمونه، سردار کوثری و سردار اسدی بیان داشتند که بیشتر این تعدادی که به اسم ایرانی آمده اند، شیعیان افغانستانی هستند. آنها همه غیرنظامی بودند، ما اجازه نمی دهیم نیروهای نظامی مان را روسیه جا به جا کند.

جعفر قادری، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس گفت، این همه در سوریه هزینه کردیم، اما آخرش نتوانستیم از ظرفیت معادن پتاس که سوری ها برای ما فراهم کرده بودند استفاده کنیم! تفاهمنامه تجارت آزاد ایران و سوریه، هنوز بعد از سال ها از تصویب مجلس ایران نگذشته است و ... . افکار عمومی می پرسد که ایا قرار است موقعیت های کشور در سایه انواع انحصارها و شبه انحصارها و امنیتی بازی ها و سلیقه های ملون سیاسی و بروکراسی های افلاطونی، سوخت شود؟

بشار اسد 9 روز بعد از سقوط دمشق و فرار به مسکو، بیانیه ای به زبان های عربی و انگلیسی در کانال تلگرامی ریاست جمهوری منتشر کرد. ️او در این بیانیه توضیح داد به هیچ عنوان از قبل برای رفتن به مسکو برنامه ریزی نکرد بلکه با رسیدن "تروریسم" به دمشق مجبور شد ابتدا به شهر لاذقیه و سپس پایگاه ارتش روسیه برود و بعد از آن به مسکو سفر کرد.با گسترش تروریسم در سراسر سوریه و در نهایت رسیدن آن به دمشق در شامگاه شنبه ۷ دسامبر ۲۰۲۴، سوالاتی درباره سرنوشت و وضعیت رئیس‌جمهور مطرح شد. این موضوع در میان سیلابی از اطلاعات نادرست و روایت‌هایی که از حقیقت دور بودند به وجود آمد که هدف آن بازتعریف تروریسم بین‌المللی به عنوان یک انقلاب آزادی‌خواهانه برای سوریه بود.اولاً، خروج من از سوریه نه برنامه‌ریزی شده بود و نه در ساعات پایانی نبردها رخ داد، آن گونه که برخی ادعا کرده‌اند. برعکس، من در دمشق باقی ماندم و وظایف خود را تا ساعات اولیه روز یکشنبه ۸ دسامبر ۲۰۲۴ انجام دادم. با نفوذ نیروهای تروریستی به دمشق، به لاذقیه منتقل شدم تا با هماهنگی با هم‌پیمانان روسی خود بر عملیات‌های نظامی نظارت کنم. با ورود به پایگاه هوایی حمیمیم در آن صبح، مشخص شد که نیروهای ما به طور کامل از تمام خطوط نبرد عقب‌نشینی کرده‌اند. با ادامه وخامت اوضاع در منطقه، پایگاه نظامی روسی تحت حملات شدید پهپادی قرار گرفت.موضوع پناهندگی یا برکناری از سوی من یا هیچ شخص دیگر مطرح نشد، تنها گزینه مطرح، ادامه جنگ بود.

همزمان با سقوط حکومت بشار اسد و روی کار آمدن تروریست‌ها در سوریه، ویدیوهای پرتعدادی از زندان‌های و بازداشتگاه‌های سوریه به ویژه زندان مرکزی دمشق به نام زندان صیدنایا به گوش می رسد.با وجود آنکه هنوز امکان تائید یا تکذیب همه اخبار منعکس شده و شایعات پخش شده توسط رسانه ها درباره این زندان وجود ندارد، اما زندان صیدنایا، واقع در ۳۰ کیلومتری شمال دمشق، پایتخت سوریه، در منطقه ریف، از زمان آغاز جنگ داخلی در این کشور ، در اندک زمانی ( ظرف چند روز) به یکی از بدنام‌ ترین و مخوف ‌ترین زندان‌ های جهان تبدیل شده است. زندان صیدنایا در سال 1987 بر اساس طرح یک معمار اهل شوروی به صورت سه ضلعی ساخته شده و دو بخش دارد. بخش اول موسوم به ساختمان قرمز است که شامل زندانیان سیاسی و غیر نظامی بوده و بخش دوم ساختمان سفید نامیده می‌شود که مختص نظامی‌ها بوده است. دستگیری مخالفان در دوران اسد در سوریه گرچه واقعیتی انکار ناپذیر است، اما حجم شایعات موجود در مورد زندان‌های مخوف این کشور نیز زیاد است. یکی از کانون های تمکر افکار عمومی درخصوص این زندان به ویدئویی بر می گردد که در ان بشار اسد وجود زندان صیدنایا را با زل زدن به دوربین تکذیب کرد. مجری پرسید، «نظرتان درباره شکنجه در زندان های صیدنایا چیست؟» بشار اسد گفت: «آیا عکسی از این زندان داری؟ در این عکس آیا از هویت این افراد مطمئن هستی؟ آنچه که مسلم است ، وفق قوانین بین الملل حول حقوق اساسی انسان، چنانچه شایعات و اخبار دریافتی مرتبط با این زندان راست باشد، با نوعی جنایت علیه بشریت توسط بشار اسد مواجه هستیم. باید بدون قضاوت منتظر بود تا در آینده، اخبار تکمیلی راست ازمایی شده از این زندان ، ارایه گردد.

فرشاد مومنی در تشریح آنچه به سقوط حکومت بشار اسد انجامید گفت: بیشترین بی‌احتیاطی‌ها در حکومت بشار اسد میدان دادن به جهش قیمت مایحتاج روزمره مردم بود، در ماه‌های پایانی حکومت بشار نزدیک ۹۰ درصد جمعیت به زیر خط فقر رسیده بودند، این پروژه از درون کلید خورده بود. در ۴۰۰ سال گذشته یکی از کانون‌های اصلی آسیب‌پذیری ما همواره فقدان درک بایسته از اقتصاد سیاسی بین‌المللی نزد تصمیم‌گیران اساسی کشور بوده است، از زمان شاه عباس هر بار یک قدرت بزرگ را از کشور بیرون کردیم به دلیل ندانستن آرایش قوا و ندانستن سلسله مراتب قدرت به کسانی برای کمک متوسل شدیم که همین کمک‌کننده، به مردم ما ظلم‌هایی کرده و ایرانیان را به جایی رسانده که بگویند صد رحمت به قبلی؛ بنابراین زمان آگاهی در مورد فهم سیاسی اقتصاد بین‌المللی از نظر ضریب اهمیت در ایران در هنگامه منازعه‌های هژمونیک چند‌برابر می‌شود. طی یک فرآیند رخ می‌دهد، در سال ۱۳۹۶ کتابی را منتشر کردم که اتمام حجتی با دولت بود در این کتاب با جزئیات نشان دادم که فروپاشی اتحاد شوروی مطلقا به دلیل تئوری اقتصادی کمونیستی نبود در اتحاد شوروی عملکرد قوه قضائیه بود که کمر این اتحاد را شکاند و در ظاهر حکومت سوسیالیستی بود، اما فعالیت‌های شخصی فاسدان زیرزمینی بود. اندازه گردش و اضافه کرد مالی این مافیای خودی در سال‌های پایانی عمر اتحاد شوروی برابر با ۱۲درصد جی‌دی‌پی اتحادیه بود و در نهایت تیر خلاص را به موجودیت اتحاد جماهیر شوروی سیاست‌های نابخردانه اقتصادی‌اش شکلیک کرد، این سیاست‌ها سه عنصر به هم پیوسته داشت، سیاست اول این بود که اتحاد جماهیر شوروی دست به دامن سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول شدند؛ عنصر گوهری این سیاست‌ها، سیاست‌های تورم‌زا بود، این سیاست‌ها از شوک‌درمانی به قیمت‌ها تا مسئولیت‌گریزی حکومت درباره امور حاکمیتی‌اش مانند آموزش و سلامت و مسکن و تغذیه مردم نشات می‌گرفت و از همه تکان دهنده‌تر سیاست به تاراج دادن دارایی‌های حکومت تحت عنوان خصوصی‌سازی بود. سیاست‌های تورم‌زا و ضددولتی مندرج در لایحه بودجه ۱۴۰۴ را جدی بگیرید، بیش از نیمی از جمعیت ایران قادر نیستند به اندازه حداقل موردنیاز کالری به بدن برسانند در همین حال در لایحه بودجه ۱۴۰۴ حدود ۳میلیارد دلار از بودجه ارزی تخصیص یافته به کالا‌های اساسی کم شده و دو سوم آن به واردات خودرو‌های لوکس اختصاص یافته است، حکومت گرامی ایران باید نسبت به روند‌های فساد مالی خیلی حساس‌تر از اینی باشد که الان هست در چین یا کره جنوبی عالی‌ترین مقام‌ها به تحقیرآمیزترین روش‌ها تنبیه می‌شوند اگر یک صدم فساد چای دبش در آنجا اتفاق افتاده باشد، به شدت برخورد می‌کنند. این جامعه تنها بر محور تولید فناورانه باقی خواهد ماند و با این شیوه نمی‌شود کشور را اداره کرد.

آنچه که مسلم است اسد بدلیل اشتباهات راهبردی خود در کشورداری، محبوبیت و مشروعیت داخلی خود را از دست داده و تنها متکی به حامیان فراملی خود و ایدئولوژیکی مشترک فی مابین بود. در ماه های اخیر، اسد با چرخشی خام و از روی بی تجربگی تحت تاثیر تهدیداتی نظیر حذف فیزیکی او توسط اسرائیل قرار گرفت و بجای ارتقا تعهدات خود به دوستان قدیمی و ایدئولوژی مشترک، اقدام به محدودسازی شرکای استراتژیک خود و تقویت دوستی های جدید با برخی از کشورهای عربی گرفت. با خارج شدن (موقت) سوریه از چرخه محور مقاومت، اتصال میان اضلاع مختلف این جبهه با اما و اگرهایی روبرو شد و این موضوع به ویژه در خصوص شریان انتقال سلاح به حزب الله بیش از پیش مطرح گردید. نتیجه اینکه با وجود هشدارهای مشفقانه دوستان به اسد مبنی بر کنار نهادن الگوهای ارتباطی جدید ، وی بنوعی تبدیل به حامی دشمنان جبهه مقاومت گردید. این میدان نیرو ،شرایط را برای توافقات بین المللی جدید جهت تامین منافع و سامان دهی اوضاع مهیا کرد. موضوعی که منجر به رها کردن کرسی قدرت توسط اسد شد. سقوط حکومت نیم قرنی موروثی در سوریه بدون دخالت و درگیری ارتش و یا حضور مردم.

ضرغامی در واکنش به اخبار سرنگونی حکومت اسد و علاقمندی و پیگیری خاص موضوع توسط ایرانی ها در فضای مجازی ، بیان داشت که همه در فضای مجازی در ذیل اخبار سوریه به دنبال ویژگی‌های سفیانی هستند!تکرار تراژدی به کمدی ختم می شود ( علت جوک سازی ایرانی ها در بحران) و ... . آیا بعد از این واقعه ، شاهد جوک های آخر الزمانی خواهیم بود؟

سقوط دولت بشار اسد و گیج زدن های تحلیلی سیاسیون در ایران نشان داد که تصمیمات اساسی کشور، از موضعی بالاتر از مجلس، نهاد نظامی خاص و .... ، گرفته می شود. امری طبیعی که حداقل ادعای بلدم بلدم برخی از سیاسیون را فرو نشاند. آنچه که در این بین قابل کتمان نبود، کسوف بشار اسد بجای غروب او بود. سرعت تغییرات بحدی زیاد بود که مشخص نگردید، دولت بشار اسد ذوب شد ، تبخیر گردید و یا تسعید ( تبدیل جامد به گاز) شد. آنچه که مسلم است نوعی تفاهم جهانی و منطقه ای درخصوص گذر از بشار اسد و کنار نهادن او به وقوع پیوسته است. لازم به توضیح است که هیچ یک از اصحاب سیاسی کشور درباره تفاهم ها و توافق های احتمالی روسیه- ایران-ترکیه و یا برخی توافقات خاص ایران با کشوری خاص، صحبت نکردند. هیچ یک از سیاسیون از وضعیت و پرسش های نظامیون و مستشاران ایرانی مستقر در سوریه و حتی لشکر فاطمیون در شرایط ترک سوریه و عدم مداخله نظامیف حرفی نزدند.

نفس‌های جنگ در سوریه به‌شماره افتاده است و تروریست‌های وابسته ‌به ترکیه، دیگر رمق چندانی برای مبارزه ندارند. برخلاف سال‌های ابتدایی پس از 2011 که بیشتر سوریه در آتش جنگ می‌سوخت، اکنون در بیشتر مناطق کشور، ارتش سوریه، آرامش نسبی را حکمفرما کرده است.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت : هدف نهایی انقلاب اسلامی ایران دفاع از مظلومان در سراسر جهان ، مقاومت در برابر صهیونیست ها و دنیای استکبار درهرنقطه از کره زمین بوده است.